Biography


loes aan tekening

Het is wat het is.

“Het is wat het is.”. Dat is wat Loes Groothuis zegt over haar werk. Naar dit werk mogen we kijken zoals het zich laat zien, zonder dat ons iets wordt opgedrongen. Dat klinkt misschien vrijblijvend maar dat is het juist niet. Het zet aan tot kijken, echt kijken.

In het atelier van Groothuis hangen de werken in voorbereiding op de installatie die zij in het Oude Raadhuis in Hoofddorp zal maken. Papier en stof, tekeningen en borduurwerk. Voor Groothuis is deze installatie de kans om haar tekeningen en borduurwerk met elkaar te verweven. Het versieren, dat altijd al in het teken- en schilderwerk aanwezig was leeft zij met de introductie van het borduren nog meer uit. Bepaalde patronen in het borduurwerk komen terug in de tekeningen en omgekeerd. Daarmee gaat het één vanzelf in het ander over. Alleen is dit wel zo? Kijk ik nu naar één en dezelfde werkelijkheid of zijn er toch meerdere lagen?

Ik zie een draak, vogels, takken, een liefdespaar. Mijn ogen springen van het één naar het ander. Groothuis spreekt in mij de lust van het kijken aan. Als een kind zie ik een voorstelling zonder woorden, zonder begin en zonder einde. Onbewust hoort dit verhaal tot ons collectief ervaren.

De draak, geborduurd op grijs linnen, bestaat uit kleurrijke stofjes, borduursteken, kraaltjes. Onder de kin hangen stukjes parelmoer, die ogen als tanden. Op het lijf mandala’s. Hij is niet boosaardig of angstaanjagend maar koninklijk en heeft een compacte kracht. De draak staat bij haar voor de aarde, voor ongevormde materie, vertelt Groothuis. Net als de wolk is hij vluchtig en vol energie. Inderdaad denk ik, zowel een wolk als een draak kunnen explosief knallen. De wereld die zij in de installatie schept associeert met het scheppingsverhaal. Zo zie ik handen die uit de lucht komen en takken vasthouden. Het is niet één scheppingsverhaal waarnaar verwezen wordt. Ook de mythologische verhalen waarin de goden de wereld schiepen of de droomtijd zoals de Aboriginals die kennen vormen de ideeënwereld van Groothuis. Het ligt niet zo vast en alles is in beweging, zoals het Boeddhisme leert, zegt zij. Het gaat erom te ervaren dat alles één is. Zo staan bijvoorbeeld goed en kwaad niet tegen over elkaar maar horen ze bij elkaar.

Dan valt mijn oog op de toegevoegde stukken stof en papier en de uitgeprikte delen in de tekeningen. In de tekening zijn cirkels uitgesneden waarachter kleine prehistorische beestjes verschijnen. Over het linnen van de draak zijn weer lappen stof bevestigd, waarop met stofverf mandala’s zijn getekend. Ze heeft voor deze installatie ook gebruik willen maken van tekeningen en werk dat er al was. Door delen uit eerdere tekeningen te knippen en te snijden ontstaan er weer nieuwe elementen in het totaalwerk.

Kenmerkend aan het werk van Loes Groothuis is dat alles met zoveel concentratie en inspanning is gemaakt. Het gaat haar niet om het grote gebaar maar om de handeling die door de herhaling een meditatief karakter krijgt. In die zin past het borduren naadloos in het werk dat wij van haar kennen. Zelfs de intuïtieve manier van werken weet zij hierbij voort te zetten. Er is geen strak voorgebakken schets. “Ik laat het werk zichzelf maken, natuurlijk heb ik wel een plan in mijn hoofd maar nog niet heel precies, de tekening vormt zichzelf tijdens het werken. Dit doe ik door mezelf zoveel mogelijk open te stellen voor wat zich aandient. Daarbij wil het dan ook wel eens gebeuren dat ik het spoor bijster raak, dan mislukt het werk. “ Gelukkig heeft Groothuis een sterke troef in handen. Het langzame werken houdt namelijk het vrije proces in balans. Als over een bergpaadje komt deze kunstenaar uiteindelijk precies waar zij wezen wil.

De wereld die de kunstenaar mij laat zien is een wereld waarin het klopt. Straks, als alle tekeningen en borduurwerken samen één installatie zijn, zal die ervaring nog sterker zijn. Hier in haar atelier in de oude rooms-katholieke jongensschool – voorjaarsbloemen in een vaas op tafel, keramieken kralen in de vensterbank, naast de botten van wat eens een zwijn was – schijnt de namiddagzon over onze theekopjes. Alles hoort bij elkaar.

 

Marit Dik

Maart 2011

 

CV Loes Groothuis

Copyright 2018 © Loes Groothuis.